بدون شک وقایع و رخدادهای انتخابات ریاست جمهوری در سال 1388 ،  علاوه برآن که به نوبه خود  امانتدار رازهایی نهان از تاریخ پرفراز و نشیب ایران  اسلامی است ، همواره از آن به عنوان درس عبرتی گران سنگ یاد می شود ،  که نقاط ضعف و قوت یک نظام سیاسی در جهان با قدمتی چندین هزارساله     به محک قضاوت  گذاشته و آن را دستخوش تغییر و تحولات در عرصه های گوناگون سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی .... می نماید. شاید پرداختن به وقایع و رخدادهای فتنه1388 به مذاق برخی خوش و به کام برخی ها تلخ تر از جام شوکران باشد ، اما آنچه را که باید بپزیریم آن است که نظام خلقت جهان بر مبنای تضاد با عنایت ذات احدیت خلق شده است ، خوب در مقابل بد ، خیر در مقابل شر و شیرین در مقابل شور همواره به عنوان عاملی انبساط دهنده و گاهی انقباض کننده ، امور جهان و هستی مطرح هستند و بل طبع این تقابل ،  تاثیر گذار بر افکار انسانی است که محصور در امیال دنیوی  است . اعتدال تنها منحصر به حضرت حق است و بی هدایت و خواست او هیچ بنی بشری از آدم تا خاتم (ص)  ، از علی (ع) تا ابول بشر نشسته بر فرش  ، نه هدایت خواهد شد و نه راهی به جایی خواهد برد.   لذا شاهد هستیم که در سرتاسر گیتی ، از غرب تا شرق تمام نظام های سیاسی جهان خود را تطبیق با این اصل از زندگی بشری و دنیوی می دهند . مکاتب انسانی ظهور می کنند ، هنر و فرهنگ کمر به خدمت سیاسیون می بندند، مذهب دوره ای نقش  پرنگ در زندگی بشر ایفا می کند  و  گاهی در زندگی بشر رنگ می بازد ، نظریه ها ی گوناگون فوج فوج یکدیگر را نقد می کنند و زایش نظریه ها و تفکرات مثبت و یا منفی جهان را رقم می زنند. در این بین آنانی که نظام هایشان را بر مبنای اعتدال و مکاتب الهی بنا نمودند ، فتح کننده قله های رفیع کرامت و انسانیت خواهند بود. حزب و حزب گرایی ، نظریه ها و مکاتبی که هر روز بشر دوپا خلق می کند و به مانند علفی هرز رویشش با خودش است و زایشش با نظر سرمداران کفر و نفاق ، تنها  به مانند دارویی هوشبر و  موقتی است که هرروز به روح وروان  بشر تزریق می گردند، در حوزه فلسفه  سیاسی اسلام  و ریشه تنومند تفکرات هدایتی جامعه اسلامی اصلاح طلبی و اصوالگرایی... و حزب گرایی  بهانه ای واهی است که تنها گرم کننده و سرد کننده مزاج سیاسیون و اجتماعیون می باشد. اسلام حزب را تنها حزب اعتدال می داند و هر کس و هرچیزی را که در راه تحقق وعده های الهی گام بردارد ، قابل ستایش و تکریم می داند. در جامعه اسلامی این مردم هستند که اعتدال را بر مبنای فرامین الهی تعریف می کنند و بل طبع حکمرانان  و سیاسیون نه تنها مقبولیت خود را بر مبنای مشروعیت الهی از مردم دریافت می کنند ، بلکه نوکری مردم را نعمت الهی می دانند. به هرحال فراموش نکنیم این مردم هستند که ریشه هایشان گره خورده با طینت پاک الهی است و مسئولین با رای همین مردم بر پشت میزهای چوبی خود جلوس می کنند ، پس نکند خدایی ناکرده عقاب ما را برد جایی که برد فراموش شدگان را......

از گوشه و کنار اخبارهایی به گوش می رسد مبنی بر حضور بسیاری از بزرگان ، اندیشمندان و متخصصین و دانشگاهیان ...در انتخابات آتی شورای اسلامی شهر وروستا  ،  نویسندگان متن فوق امیدشان بر آن است که هرکس با هر تفکری خود را لایق حضور در عرصه خدمت رسانی به مردم  می داند ، خود باشد و نقاب حزب و حزب گرایی   ، اصولگرایی و اصلاح طلبی را نردبان  رسیدن به اوج نداند .  مردم تشنه شنیدن تفکرات شخصی شما و هم حزبی های شما نیستند ، اما تشنه شنیدن حرف های که برآمده از صداقت باشند هستند و برد را با کسی می دانند که اصولگرایی و اصلاح طلبی برایشان بی معنا اما پایبندی به اصول عدل و عدالت و پیشرفت مملکت و مرزوبوم امری حیاتی باشد. انشاالله....