مدير بنياد پژوهشي پارسه - پاسارگاد با اشاره به فعاليت پالايشگاه پتروشيمي در منطقه مرودشت گفت:آلودگي‌هاي زيست محيطي بيش از هر عامل ديگري سبب تخريب آثار تاريخي در تخت جمشيد مي‌شود.
به گزارش روز سه‌شنبه ايرنا، "محمدحسن طالبيان"همزمان با هفته بزرگداشت بناها و محوطه‌هاي تاريخي افزود: در ميان عوامل متعدد تخريب آثار فرهنگي ، بويژه آثار موجود در مجموعه تخت جمشيد آلودگي‌هاي محيطي بيش از هر عامل ديگري سبب تخريب اين آثار مي‌شود.
وي بااشاره به‌عوامل مهم آلودگي محيطي در تخت جمشيد گفت : در حال حاضر فعاليت پالايشگاه پتروشيمي در منطقه مرودشت و توسعه روزافزون فعاليت‌هاي صنعتي ديگر در اين شهر، سبب آلودگي هوا و محيط شده و انتشار مواد آلاينده شيميايي در فضاي اطراف، آثار و مصالح موجود در بناهاي تاريخي را در معرض مخاطره قرار داده است.
طالبيان اظهار داشت : طي سال‌هاي اخير پالايشگاه پتروشيمي مرودشت براي پيشگيري از انتشار موادآلاينده،همكاري خوبي داشته و اقدام به نصب فيلترهاي مخصوص كرده است، اما اين اقدام براي حل مشكلات موجود در اين زمينه كافي نيست.
وي تصريح كرد:بهترين راه‌حل آن است كه سازمان حفاظت از محيط زيست كشور با اعمال نظارت مستمر و اجراي برنامه‌هاي پالايش و كنترل كيفي هوا، اين منطقه را از نظر كاهش مواد آلاينده زيست محيطي مورد حمايت جدي و مستمر قرار دهد و اين امر نه تنها براي سلامت آثار تاريخي كه براي سلامت مردم منطقه نيز ضروري است.
مدير بنياد پژوهشي پارسه- پاسارگاد تاكيد كرد: هر نوع مواد آلاينده محيطي كه به انسان آسيب مي‌زند مصالح و مواد به كار گرفته شده در بناها و محوطه‌هاي تاريخي را نيز تحت تاثير قرار مي‌دهد.
طالبيان در ادامه به فرسايش ناشي از عوامل جوي در تخت جمشيد اشاره كرد و گفت: در زمينه حفاظت از آثار تخت جمشيد به عنوان يك اثر جهاني، برخي ضوابط جهاني مطرح است كه ما ملزم به رعايت آنها هستيم.
وي تصريح كرد: اين ضوابط در مورد كاربرد روش‌هاي موجود و برخي روش‌هاي قديمي همانند ايجاد پوشش بر روي بناها محدوديت‌هايي قائل است زيرا برخي از اين اقدامات سبب بر هم زدن تعادل محيطي شده و عوارض منفي متعددي را در پي دارد.
به گفته وي، به‌طوركلي بيشتر فرسايش‌هاي ايجاد شده در مجموعه تخت جمشيد در سال‌هاي آغازين خروج اين مجموعه از زير خاك رخ داده و عوارضي همانند پوسته پوسته شدن در اثر تغييرات دما و مانند آن در سال‌هاي اخير بسيار اندك بوده است.
وي افزود: با استفاده از روش‌هاي علمي موجود تنها مي‌توان روند فرسايش آثار را كند كرد ولي هنوز هيچ دانش، تكنيك و تجهيزاتي در جهان قادر به توقف فرسايش ناشي از شرايط آب و هوايي در محوطه‌هاي تاريخي نشده است.
