رنگ آسمان دیگر همان آبی بی رنگ را هم نداشت آسمان خاکستری مرودشت را لایه ای پرفشار از دود مشمئز کننده و تلخی که باعث بروز آلرژی می شد را پوشانده بود انگار که دنیا داشت به پایان می رسید آدم دلش نمی خواست به آسمان حتی یک نگاه کوچک بیاندازد هوا بسیار گرم و خفقان آور بود. با اینکه شهرستان در نقطه ای واقع شده که طبیعتا نباید شدت گرما تا این حد باشد اما به دلیل  به آتش کشیده شدن زمینهای کشاورزی بعد از برداشت گندم و جوتوسط کشاورزان عزیز بشدت دچار غلظت دود و آلودگی هوا بالارفتن دما می شود. وقتی به این زمینهای سوزان در شعله های مهیب آتش و آن دود سیاه رنگی که نالان به آسمان می رود نگاه می کنی به یاد حمله قوم مغول می افتی که بی رحمانه همه چیز را طعمه آتش می کردند یادش بخیر: وقتی پای صحبت بزرگترها می نشینی و خاطرات گذشته را مرور می کنی می بینی که چقدر دنیا فرق کرد و چقدر آدمها عوض شدند همیشه تا بوده سخن از مهربانی و رئوفی و دریادلی کشاورزان بوده و بس اما چه شده که همین کشاورزان زحمتکش که روح وجسمشان با درک عناصر طبیعت اجین شده چطور راضی می شوند این چنین آتش به دل زمین بزنند شاید امروزه مردم فقط به فواید مکانیزه کشاورزی و کشت سریع و مجدد محصولات دیگر بیاندیشند و باز هم شاید از دید کشاورزان این حق مسلم آنهاباشد اما قابل ذکر است که در گذشته بعد از درو و برداشت محصول علاوه بر انسانها بسیار ی از پرندگان هم از باقیمانده دانه ها استفاده می کردند. زن ها و دخترها با جمع آوری ساقه های کاه و کلش با هنرمندی خاصی در محافل زنانه اقدام به بافت صنایع دستی زیبا و مورد نیاز می کردند بخشی اعظمی از همین کاه و کلش توسط دامداران جمع آوری شده و باعث می شد مقدار زیاد خوراک دام و طیور فراهم آید و امروزه با جمع آوری باقیمانده کاه و کلش به صنعت ساخت کاغذ و مقوا کمک کرده و دست آخر هم با شیار شدن زمین و مخلوط شدن دانه ها و ریشه های باقیمانده می توان به تغذیه زمین کمک کرد و این در نوع خود کودی مقوی برای زمین است با این وجود می توان با قاطعیت گفت که به آتش کشیدن مزارع گندم و جو نه تنها هیچ کمکی به پیشبرد صنعت کشاورزی نمی کند بلکه می تواند کلی مخرب و زیان بار باشد حال به نکاتی از مضررات این کار ناپسند اشاره می کنیم اول از هر چیز به آلوده شدن هوا و بالارفتن دما اشاره می کنیم دوم آنکه بسیاری از مردم اعم از سالمندان بیماران قلبی عروقی و آلرژی های مزمن زنان باردار کودکان و غیره به سختی می توانند در این هوا تنفس کنند یکی دیگر از زیان هایی که می توان به آن اشاره کرد استفاده بیش از حد از وسایل خنک کننده بدلیل گرمی هوا و اتلاف انرژی می باشد تازه با درنظرنگرفتن آداب خواب بعضی از ما ایرانیان زیر آسمان پر ستاره شبهای تابستان که هنوز در بعضی از خانواده ها مرسوم است که این امر منجر به استفاده نکردن از فضای باز می باشد خلاصه که سرتاپای این عمل برای همگان جز مشکل چیز دیگری به ارمغان ندارد نمی دانم به کسانی که چنین روش ناپسندی را ابداع کرده اند باید چه گفت فقط می توان گفت خداوند از گناهانتان بگذرد. زیرا ما ایرانیان به نان و نمک ارج می نهیم و برای چنان حرمتی قائلیم که گاهی بر سر آن قسم می خوریم اما همین گندم علیه السلام چنان با افتخار و لذت به آتش کشیده می شود که انگار هیولای گودزیلا را به آتش کشیده اند. در هر صورت در وهله اول تغییر روش و  تفکر کشاورزان غیور و زحمتکش این مرز و بوم را می طلبد و نظارت مسئولین از جمله جهاد کشاورزی که ما شهروندان انتظار زیادی از مسئولین در راس این ارگان مهم داریم تا در اصرع وقت چاره ایی برای این مشکل خانمان برانداز که حتی امکان خشکسالی های سالهای آتی را بیشتر می کنند بنمایید.