مریم احمدی هستم. در یک خانواده ورزشکار و ورزش دوست متولد شدم و برادرم نیز عضو تیم ملی نوجوانان فوتبال بود. فعالیت ورزشی را از 9 سالگی آغاز کردم. آن زمان رشته های زیادی در قسمت بانوان فعال نبود و حق انتخاب ما محدود به چند رشته بود. من نیز فعالیت خود را با والیبال آغاز کردم.

 ندای مرودشت:فعالیت حرفه ای خود را در چه رشته ای ادامه دادید؟

 من به تدریج با رشته قایقرانی آشنا شدم. به دلیل جذابیت این رشته، مدت دو سال در این رشته فعالیت کردم و سال 88 در بخش دراگون بوت به عضویت تیم ملی درآمدم. در همین مدت ورزش جودو را نیز به تشویق برادرم آغاز نموده و از آن زمان تا کنون به صورت حرفه ای در ورزش جودو و جوجیتسو فعالیت می کنم.

ندای مرودشت:در مدت فعالیت خود در جودو چه مقام هایی را کسب کردید؟

من برای اولین بار سال 89 در مسابقات لیگ کشور شرکت نمودم و جزء پدیده های لیگ انتخاب شدم؛ چرا که با وجود سابقه کم موفق شدم ملی پوشان این رشته را که برخی حتی بیش از 10 سال سابقه پوشیدن پیراهن تیم ملی داشتند را شکست دهم. در آن دوره از رقابت ها تیم فارس اولین بار مقام پنجم را در کشور کسب نمود.

در سال 91 نیز در مسابقات جودوی قهرمانی کشورکه در تهران برگزار شد، مقام سوم را کسب کردم.

ندای مرودشت:شما در ورزش جوجیتسو نیز فعالیت می کنید. از افتخارات خودتان در این رشته بگویید.

من در جوجیتسو نیز در مسابقات مختلف شرکت کردم که از جمله آنها می توانم به مسابقات قهرمانی کشور در استان قم در سال 90 نام ببرم که قهرمان شدم. در سال 91 نیز مقام دوم سنگین وزن را کسب کردم و به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در جشنواره آسیایی هنرهای رزمی که به میزبانی ایران و در جزیره کیش برگزار شد، توانستم به لطف خدا در بخش نوازا به مقام دوم دست یافتم.

ندای مرودشت:خانم احمدی، در کارنامه شما موفقیت هایی نیز در زمینه کشتی آلیش مشاهده می شود. لطفا توضیحی در مورد این رشته بدهید و از سابقه خودتان بگویید.

آلیش یا کشتی با شال (کمربند)، کشتی سنتی ایران است که در استان های گلستان، مازنداران و خراسان شمالی مرسوم بوده است و به تدرج گسترش یافته است به طوری که هم اکنون مسابقات آسیایی و جهانی در این رشته زیر نظر فیلا برگزار می شود. این رشته 6 سال است که در استان فارس فعال شده است و ورزشکاران مرودشت در این رشته استعداد خوبی از خود نشان داده اند.

در سال 89 مقام دوم تیمی را در اصفهان کسب کردیم، که من و خانم سلیمانی در آن مسابقات دوم شدیم. سال 91 نیز مقام اول کشور را کسب کردم و خانم پرندک دیگر کشتی گیر مرودشتی، سوم شدند.

ندای مرودشت:خانم احمدی از دنیای مربیگری برای ما بگویید. آیا در این زمینه هم توانسته ایدموفقیت های خود را تکرار کنید؟

بنده 3 سال است که مربی تیم مرودشت و استان فارس جهت اعزام به مسابقات کشوری در سه رده نوجوانان، جوانان و بزرگسالان بوده ام. البته این نکته را باید عرض کنم که اکثریت تیم بانوان استان فارس را جودوکاران مرودشتی تشکیل داده اند.

ندای مرودشت:شما به عنوان نائب رئیس هیئت جودو شهرستان و یک مربی موفق، چقدر به بحث استعدادیابی توجه داشته اید؟

مرودشت گنجینه ای گرانبها از استعدادهای نهفته است. مسلما برای پرورش ورزشکاران حرفه ای باید از سنین کودکی به کشف استعداد پرداخت و مهارت های پایه رشته را به کودکان آموخت. ما هم اینک در قسمت نونهالان هم فعال هستیم و برای آنها برنامه داریم.

به طور نمونه می توانم از خانم ها فاطمه آبیدی که دارای مقام سوم کشور و الهه عسکری نفر سوم مسابقات مدعیان کشور در رده نوجوانان نام ببرم که از ابتدا زیر نظر خودم جودو را آغاز کردند.

ندای مرودشت:با توجه به موفقیت های جودو و آلیش بانوان، آیا از سوی نهادهای شهرستان هم کورد حمایت قرار گرفته اید؟

متاسفانه علی رغم استعداد بسیار خوبی بانوان مرودشت در این رشته ها، ما همیشه برای اعزام به مسابقات دست به دامن اداره ورزش و جوانان یا نهایتا هیئت استان هستیم و هیچ گاه نتوانسته ایم به طور مستقل و به نمایندگی از شهر خود در مسابقات کشوری و لیگ شرکت منیم.

ما برای جذب اسپانسر تلاش زیادی کردیم و به کارخانجات متعددی مراجعه نمودیم ولی جوابی نگرفتیم. سال گذشته به شهرداری نیز مراجعه کردیم که در ابتدا قول مساعدت دادند ولی بعد از مدتی به ما گفتند که بخاطر حمایت از تیم دیگری نمی توانند ما را تحت پوشش قرار دهند. چندبار هم به مسئول تربیت بدنی بانوان سپاه مرودشت، خانم رفیعی مراجعه نمودیم که از انجا هم پاسخی به ما داده نشد.

ندای مرودشت:در استان چطور؟ آیا حمایت خوبی از شما صورت می گیرد؟

در استان هم سال های قبل شرایط بهتر بود و هیئت جودو استان همکاری خوبی با من داشتند، اما مدتی است که شرایط حاکم بر هیئت استان نیز مناسب نیست و علی رغم موقعیت ویژه مرودشت و وجود قهرمانان مستعد در این شهرستان، همکاری لازم با ما نمی شود.

ندای مرودشت:برای آینده خود چه برنامه ای دارید؟

متأسفانه با شرایط موجود، نسبت به ادامه فعالیت در استان فارس تردید دارم. در حالی که استان های دیگر هم چون اصفهان، کهکیلویه بویراحمد و ... به دنبال جذب ورزشکاران هستند، ما نه تنها از هیئت استان که گاهی از سوی هیئت شهرستان هم حمایت نمی شویم. 

ندای مرودشت:جایگاه خود را به عنوان یک بازیکن و مربی زن موفق چطور می بینید؟

بنده و امثال من در این شهر کم نیستند. مربیان زیادی بین خانم های شهرستان وجود دارند که سال هاست بدون چشم داشت مادی برای ورزش بانوان تلاش می کنند اما حتی تشکر زبانی ساده هم از زحمات آنها نمی شود و این باعث دلسردی ما می شود.

در حالی که ما به عنوان یک زن باید برنامه ریزی دقیقی داشته باشیم که بتوانیم هم به امور زندگی رسیدگی کنیم و هم برای سلامتی دختران این شهر تلاش کنیم.

ما تقریبا خود را بدون تکیه گاه حس می کنیم، آنطور که به ورزش آقایان پرداخته می شود، به بانوان توجه نمی شود و الان پس از سالها تلاش، حس می کنم جایگاه مشخصی در این شهرستان ندارم.

ندای مرودشت: حرف آخر؟

ابتدا می خواهم از خانواده خودم و به ویژه همسرم تشکر کنم که اگر حمایت های آنها نبود من به هیچ وجه نمی توانستم به این موفقیت ها دست پیدا کنم. هم چنین از آقای کشتکار رئیس اداره ورزش و جوانان که  وقتی استان هم از ما حمایت نمی کند، ایشان تنها نقطه امید ما هستند، تشکر می کنم.

مصاحبه از آرزو اسماعیلی خبرنگار ورزشی ندای مرودشت